«Μπορεί ένας παραβάτης να είναι και ποιητής; Ένας κρατούμενος στοχαστής, άνθρωπος με ευαισθησίες, όνειρα, φόβους, ανησυχίες, όπως όλοι; Και μπορεί άραγε όλα αυτά να τα μετουσιώσει σε λογοτεχνία;». Τα ερωτήματα αυτά, που θέτουν οι υπεύθυνοι του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής που λειτουργεί στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Νιγρίτας Σερρών έχουν μόνο μία απάντηση: πως μπορεί, σε βαθμό μάλιστα που να αξίζει τον έπαινο και τον θαυμασμό των ανθρώπων, που αν και έγκλειστοι βιώνουν ίσως μία από τις δημιουργικότερες περιόδους της μέχρι τώρα ζωής τους.

Αφορμή για την επικοινωνία με τους υπευθύνους του εργαστηρίου, τον Κωνσταντίνο Διώγο (Δρ. Ιστορίας – Φιλόλογο στο ΣΔΕ Νιγρίτας) και τη Μαρία Καλουπτσή (εκπαιδευτικό κοινωνικού γραμματισμού με Msc Δημιουργικής Γραφής), αλλά και τη διευθύντρια του ΣΔΕ Νιγρίτας Νεκταρία Τζιώρα αποτέλεσε μια ιδιαίτερη εκδήλωση που διοργανώθηκε στο επιβλητικό Ζινζιρλί τζαμί, στην πόλη των Σερρών.

Κείμενα πληγωμένων ανθρώπων, γεμάτα συναισθήματα

Σκοπός της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο: «σχώρα με, ρε μάνα» των έγκλειστων μαθητών του ΣΔΕ Νιγρίτας, που συμμετείχαν στο εργαστήριο δημιουργικής γραφής τη σχολική χρονιά 2022 – 2023. Η εκδήλωση είχε ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος. Αρκούσε κάποιος να διαβάσει την αφιέρωση της έκδοσης: «Αφιερωμένο σε όλες τις μάνες που έχουν παιδιά στις φυλακές», για να αντιληφθεί πως τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο κρύβουν μέσα τους δύναμη ψυχής.

Είναι τα κείμενα του Δημήτρη, του Σπύρου, του Σαϊμίρ, του Έρβις, του Μηνά, του Σκουτ, του Σαΐντ, του Χαμίντ, του Ναντίρ, του Τσινεντού, του Κωνσταντίνου, του Ναμπίλ και του Χουσεΐν, της ομάδας δηλαδή του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής για τη σχολική χρονιά που πέρασε. Είναι τα κείμενα ανθρώπων που κατάφεραν με κόπο και προσπάθεια να μιλήσουν για ό,τι τους πληγώνει, για ό,τι τους γεμίζει χαρά και ελπίδα, για τα λάθη τους, για τα όνειρά τους, για τους φόβους τους. Για συναισθήματα φανερά και απόκρυφα, που καθώς τα εξωτερικεύουν μέσα από τον γραπτό λόγο νιώθουν μια ανακούφιση και ταυτόχρονα χωρίς να το καταλαβαίνουν γίνονται συμμέτοχοι μιας θεραπευτικής διαδικασίας.